درباره ی قیام اجتماعی غیر توده ای

دفتر تولید و پژوهش حزب ایران آباد

شرکت وسیع توده ها در یک قیام اجتماعی به خودی خود نه خوب است نه بد. همه چیز بستگی به دو چیز دارد:  کیفییت و کمیت آگاهی اجتماعی توده ها و دوم، نیروهای رهبری کننده ی توده ها. چهار حالت قابل تصور است:

1) کیفیت و کمیت آگاهی اجتماعی پایین، رهبری توده ها در دست عوام فریبان

2) کیفیت و کمیت آگاهی اجتماعی پایین، رهبری توده ها در دست نیروهای مترقی

3) کیفیت و کمیت آگاهی اجتماعی بالا، رهبری توده ها در دست نیروهای عوام فریب

4) کیفیت و کمیت آگاهی اجتماعی بالا، رهبری توده ها در دست نیروهای مترقی

هم چنان که می بینیم برای برون رفت از بن بست تاریخی ایران در درجه ی نخست نیاز به پرهیز از فرمول اول است. اما این درست حالتی است که در ایران کنونی بیشترین شانس را دارد. زیرا فراموش نمی کنیم که به طور متداول رابطه ای علت و معلولی ولی نه جبری و مکانیکی میان کیفیت و کمیت آگاهی اجتماعی توده ها و نوع رهبری مستقر بر آن وجود دارد. یعنی به طور طبیعی و متداول در بین حالت های چهارگانه ی بالا حالت اول و چهارم شانس بیشتری برای تحقق دارد و مورد دوم و سوم به طور نادر و کمیاب است.

با نگاهی به این واقعیت[1] حزب ایران آباد در صدد برآمد که فرمولی را بیابد که اجازه دهد این خطر عمده یعنی بروز حالت اول تا آن جا که ممکن است تضعیف شود. از آن جا که چنین امر تا زمان استقرار نظام جمهوری اسلامی و حرکت سازمان یافته ی نظام برای ترویج جهل مذهبی و نابسامانی اخلاق اجتماعی در جریان است بسیار کوته بینانه است که بخواهیم به بالابردن کمیت و کیفیت آگاهی اجتماعی توسط توده ها این خطر را خنثی کنیم. بنابراین با یک نگاه واقع گرایانه ما به سوی استراتژی دیگری روی آوردیم که نام آن «قیام اجتماعی غیر توده ای» است. در این فرمول حزب ما تاکیدی بر واردکردن میلیون ها نفر به خیابان ها ندارد، بلکه بر عکس بر این باوریم که، به استثنای مورد بروز «شورش گرسنگان» که یک واکنش مکانیکی لایه های محروم جامعه است و می بایست برای هدایت مفید آن راه ها و تمهیداتی را جستجو کرد، باید به دنبال بسیج بخش هایی از جامعه بود که از آگاهی اجتماعی کافی برخوردارند و می توانند در یک حرکت کمابیش سازمان یافته آن نوع از تغییری را در جامعه منجر شوند که به بهبود اوضاع کمک می کند.

در قیام اجتماعی غیر توده ای تاکید بر کمیت نیست، بر کیفیت است. در هیچ کجای دنیا نیاز به میلیون ها نفر برای پایین کشیدن یک دیکتاتوری نیست. نیاز به حضور یک نیروی محدود اما برنامه پذیر، تشکل پذیر و قابل رهبری است که به طور قاطع و منسجم در صحنه حاضر شود و چرخ های حکومت را فلج کرده و سپس آن را از قدرت پایین بکشد و کشور را برای مدتی اداره کند تا شرایط برای یک انتخابات آزاد فراهم شود.

حزب ایران آباد در صدد است که بر مبنای این استراتژی تکیه ی خود را بر نیروهای آگاه و تشکل پذیر جامعه بگذارد. این نیروها جلودار مبارزه ای هستند که در مراحل پیشرفته ی خود می تواند مورد حمایت توده ها قرار گیرد. نیروهای آگاه جامعه تابع احساسات و هیجانات خود نیستند و به کشتار و غارت یا پیروی از فرصت طلبان نخواهند پرداخت، آنها خط کلی حرکت خویش را می شناسند و می دانند که کیفیت به قدرت رسیدن ماهیت قدرت بعدی را تعیین می کند. به همین دلیل در راستای یک خط فکری مشخص و تحت یک رهبری باورمند به ارزش های اخلاق و واقع گرایی عمل می کنند.

حزب ایران آباد در مرحله ی کنونی تمام تلاش خود را خواهد کرد تا با این افراد ارتباط برقرار کند و از طریق لایه های آگاه و تشکل پذیر جامعه ی ایرانی امر مبارزه را در این مرحله ی حساس به پیش برد. برخورد ما یک برخورد «نخبه گرا» به معنای امتیاز دهی به یک یا چند قشر بخصوص نیست، بلکه به معنای کارکردگرایی است و این که برای داشتن یک جنبش سالم و موفق باید روی قشرهایی تاکید کرد که می توانند در مسیر عقلانی مبارزه گام بردارند. مسیری که در نهایت آن مردمسالاری و آزادی نهادینه و رعایت حقوق بشر ممکن و میسر باشد.#